Zjeng en Pie, twee kameracte,
lepe nao de kèrk touw,
nog twee dag en daan waar ’t Paose,
de kèrk waar die vaan Slevrouw.
“iech dörf neet,” zag toen eus Pieke,
“Iech bin zoelang neet mie geweest.”
“Zègk miech ins wat mot iech beechte ?”
“Beechte vin iech gaar gei fees.”
“Dat is niks” zag toen rund Zjengske,
“Diech motos nao deben douve toon”
“Zing veur mien paart meh e leeds je”
“dee patter kin dice neet verstoon.”
Pieke ging de beechstool binne,
Zóng ’t leedje “laot mer goon…”
de pater keek toen nao eus Pieke
en zag: “Luuster miene beste zoon.”
“Es diech wèlt lamme beechte”
“Gebruik daan ins die groet verstand”
“de zits in de verkeerde beechstool”
“d’n douve zit aon d’n euverkant.”
Jean van Gasteren